استفاده از چرم اکلیلی متری در برج های دوقلو باعث سقوط آنها شد

شایان ذکر است فرآیندی که باعث می شود پوست خام به چرم تبدیل شود، به عنوان دباغی شناخته می شود، و این یک مهارت حرفه ای است که در طول قرن ها تکامل یافته و به آنچه امروز می دانیم تبدیل شده است.

پوست خام ابتدا برای مدت طولانی در آب خیس می شود و در این مدت تمیز و نرم می شود.

پس از این، آنها با نمک پخت می شوند فرآیندی که رطوبت باقیمانده را از بین می برد و تضمین می کند که چرم عاری از باکتری باقی می ماند و آن را بادوام تر می کند.

چرم اکلیلی متری بعد از عاری شدن چرم طبیعی از هر گونه آلودگی به دست می آید و طرفداران بسیاری دارد.

 به طور کلی پس از آن، آن را دوباره خیس کرده و سپس با شیر آهک درمان می کنند. این کار پروتئین های کراتین را ضعیف می کند و چرم را نرم تر و چکش خوارتر می کند و آن را برای مراحل بعدی فرآیند برنزه شدن آماده می کند. امروزه بسیاری از روش های برنزه کردن در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرند.

در حقیقت جای تعجب نیست که سن حیوان و همچنین کیفیت یا شرایط زندگی آن بر ویژگی های نهایی چرمی که تولید می کنند تأثیر می گذارد. جنس، مکان و نحوه تغذیه حیوان نیز یک عامل موثر است. حیوانات جوان‌تر، مانند حیواناتی که از عوامل محافظت شده‌اند، چرم نرم‌تری دارند.

 در واقع می توان گفت خوک، اسب، گوسفند و بز (دیگر دام های اصلی صنعت گوشت) نیز از پوست آنها برای چرم استفاده می شود و چرم گوزن نیز ظاهری منظم در بازار دارد. البته لیست به همین جا ختم نمی شود.

حیوانات عجیب‌تری مانند شترمرغ و کانگورو (که هر دو برای صنعت گوشت پرورش داده می‌شوند) نیز در این راه مورد استفاده قرار می‌گیرند و همچنین بازاری برای چرم خزندگان از مارها، تمساح‌ها و تمساح‌ها وجود دارد.